ทำไมในการลืมใครสักคน
มันกลับยาวนานเกินกาลเวลาที่เคยมีกัน
ต้องฝ่าผ่านความทรงจำแค่ไหน
ต้องผ่านคืนวันในใจมากมายเท่าไร
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่กลับมา
รู้ทั้งรู้ว่ามันทรมาน
ยิ่งลืมเท่าไรยิ่งย้ำว่ามีเธออยู่
ก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอได้จากไป
รู้ว่ามันซ้ำเติมหัวใจ
ยิ่งลืมเท่าไรยิ่งจำว่ามีเธอ
อยู่ตรงนี้ตลอดมา
เธออยู่ตรงนี้ทุกเวลา
เธออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ในวันทรงจำที่ฉันไม่เคยจะลืม
ตลอดมา
ทุกคืนที่ฉันปิดตาเพื่อลืม
กลับตื่นในวันทรงจำที่มีเราอยู่
ไม่รู้ทำไมต้องยอมหัวใจ
ผูกติดตัวเองและยอมโยนทิ้งชีวิตให้ใคร
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่กลับมา
รู้ทั้งรู้ว่ามันทรมาน
ยิ่งลืมเท่าไรยิ่งย้ำว่ามีเธออยู่
ก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอได้จากไป
รู้ว่ามันซ้ำเติมหัวใจ
ยิ่งลืมเท่าไหร่ยิ่งจำว่ามีเธอ
อยู่ตรงนี้ตลอดมา
เธออยู่ตรงนี้ทุกเวลา
เธออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ในวันทรงจำที่ฉันไม่เคยจะลืม
เธออยู่ตรงนี้ตลอดมา
(ไม่อยากต้องการหมุนวันกลับคืน)
เธออยู่ตรงนี้ทุกเวลา
(เพียงอยากจะลืมไม่จำว่ามีเธออีก)
เธออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ในวันทรงจำที่ฉันไม่เคยจะลืม
เธออยู่ตรงนี้
(ไม่อยากต้องการหมุนวันกลับคืน)
(เพียงอยากจะลืมไม่จำว่ามีเธออีก)
เธออยู่ตรงนี้
(ไม่อยากต้องการหมุนวันกลับคืน)
ในความทรงจำที่ฉันนั้นควรจะลืม
ในวันและคืนที่ฉันนั้นควรจะลืม
ตลอดไป